Historie

De P-40 werd ingezet aan fronten waar nauwelijks media en pers aanwezig was. Je zag het toestel vaak vlák achter en boven het slagveld ter ondersteuning van de grondtroepen. Hoe anders was dit met de P-51 Mustang of de P-47 Thunderbolt. De ondersteuning van grondtroepen was uit nood geboren. Met haar Allison-motor, met slechts een enkele “supercharger” en het klassieke vleugelprofiel, was ze in het luchtgevecht op grotere hoogten niet opgewassen tegen de modernere vliegtuigen. De successen die wél werden geboekt waren met name successen aan het Oostfront. Maar deze successen verdwenen na de oorlog snel onder het tapijt. Dat gebeurde aan beide kanten van het IJzeren Gordijn en wel met een reden: het begin van de Koude Oorlog.

De Curtiss P-40 werd van 1942 tot 1949 ingezet als jachtvliegtuig, escortejager en jachtbommenwerper bij de Nederlandse krijgsmacht.     

Het 17th Pursuit Squadron van de US Army Air Force was op Oost Java gestationeerd op vliegveld Ngoro. Op 22 februari vertrokken twee schepen met P-40’s vanuit Perth. Bestemming: RAF en de ML-KNIL (Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlandse Indisch Leger). Eén ervan, de Langley werd tot zinken gebracht door twee opeenvolgende Japanse aanvallen. Het tweede schip The Seawitch bereikte wel zijn bestemming. De ladingen met de P-40’s werden voor assemblage per trein verstuurd naar twee vliegvelden. Op 7 maart 1942, een dag voor de capitulatie, gingen de eerste P-40E toestellen de lucht in voor proefvluchten. Helaas was de opmars van het Japanse leger niet voldoende te vertragen. Hierdoor vluchtten de vliegklare vliegtuigen naar Australië. Daar werd opdracht gegeven om de overige toestellen te vernietigen.

Kort daarna werd de RNMFS, Royal Netherlands Militaire Flying School, in Jackson Mississippi opgericht. Hier werden uitsluitend piloten van de ML-KNIL opgeleid. 55 vliegers werden opgeleid en het overgrote deel hiervan werd naar Australië gestuurd. Na het voltooien van een operationeel converse, werd het 120ste Squadron van de ML-KNIL opgericht. Doel van dit Squadron was de integratie in de Royal Australian Air Force (RAAF) mogelijk te maken Deze gevechtsgroep van Nederlandse militaire vliegers en ondersteunend personeel, maakte onderdeel uit van de RAAF en opereerde vanuit Nieuw-Guinea. Doel: het uitvoeren van verkenningsmissies en het ondersteunen van grondtroepen in de strijd tegen Japan. Voor dit doel waren initieel 24 P-40’s van de N-variant beschikbaar.

De eerste operationele missies met de Curtiss P-40 werden uitgevoerd in de zomer van 1944. De omstandigheden waren taai zowel voor mens als materieel. Op het moment dat de Japanners zich overgaven waren er nog 34 P-40’s actief. Die werden na de oorlog ingezet bij het ondersteunen van de Politionele Acties tot 1949. Enorme slijtage en het gebrek aan reserveonderdelen zorgden uiteindelijk voor de uitdiensttreding van de P-40’s.

Ons toestel heeft geen verleden bij de ML-KNIL of de Netherlands East Indies Air Force (NEIAF). Ons toestel, ons ja want wat zijn we daar trots op, is door de Sovjet-Unie aan het Oostfront ingezet als jager en bommenwerper. Samen met enkele andere exemplaren is het toestel eind jaren negentig door experts uit de bossen van het Russische Moermansk getakeld en naar Nieuw-Zeeland vervoerd. Jarenlang zijn verschillende onderdelen verzameld. In 2020 hebben we de eerste stap van onze droom werkelijkheid gemaakt: we hebben de White-25 aangekocht. Waar White-25 voor staat? Het is het nummer waaronder het bij de Sovjet Luchtmacht (USSR) dienst deed.